ΚΥΠΡΟΣ 1974 ΚΑΙ ΣΜΟΚΟΒΟ

20 Ιουλίου 1974 βρισκόμαστε στον Αι-Λιά για να γιορτάσουμε στο εκκλησάκι που με την φιλότιμη προσπάθεια όλων των Σμοκοβίτων και ιδιαίτερα του αείμνηστου Γιώργου Παπαζάχου είχαμε αποπερατώσει την προηγουμένη χρονιά. Έχει μαζευτεί όλο το χωριό και αμφιβάλω αν έμεινε κανένας πίσω στα σπίτια Αφού έγινε η λειτουργία κατηφορίσαμε για το χωριό. Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι είχε συμβεί. Και ενώ καθόμαστε στην αυλή του σπιτιού μας κάποιος γείτονας που πέρασε μας είπε πως έγινε επιστράτευση. Μια λέξη που την άκουγα πρώτη φορά στα δώδεκα μου χρόνια. Πέσαμε όλοι μας πάνω στα ραδιόφωνα και ακούγαμε τις ανακοινώσεις από τον εκφωνητή, γιατί την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την κήρυξη της επιστρατεύσεως πάντα με την συνοδεία εμβατηρίων Χτυπάει η καμπάνα και αρχίζει να μαζεύεται όλο το χωριό στην πλατεία Κόσμος στο κοινοτικό γραφείο την αστυνομία στα μαγαζιά Οι χωροφύλακες σταματάνε οποίο αυτοκίνητο περνάει και βάζουν πάνω κόσμο. Δεν θα ξεχάσω την χαρά όλων των επιστρατευμένων, να ανεβαίνουν στα αυτοκίνητα πίνοντας μπύρες, κρασιά και τσίπουρο και κρατώντας τα φύλλα πορείας στα χεριά τους

Μια χαρά παράξενη. Πολλοί συγχωριανοί μας μέσα στο μεθύσι του ενθουσιασμού φεύγουν φορώντας ένα πουκάμισο η ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Και μείς πάλι σαν παιδιά μέσα στην δική μας χαρά , μιας και θα νικούσαμε τους Τούρκους. Αυτό επίσης που δεν θα ξεχάσω ποτέ , ειναι οτι εκείνη την μέρα δεν είδα κανένα να κλαίει Άνδρα η γυναίκα ακόμα και παιδιά αλλά και ούτε να υπάρχει το σφικτοαγκάλιασμα του αποχαιρετισμού . Κάτι που δήλωνε ότι σε λίγο θα γυρίσουμε και μάλιστα νικητές. Και αφού άδειασε το χωριό μείναμε πίσω τα γυναικόπαιδα και κάποιοι που δεν επιστρατεύτηκαν. Κάθε μέρα περιμέναμε να ακούσουμε κάτι από τον πόλεμο η να δούμε κάτι από τις καναδυό τηλεοράσεις που είχαμε στο χωριό. Βέβαια το αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης την βιώσαμε και την βιώνουμε τόσα χρονιά με την κατοχή της Κύπρου από τους Τούρκους Τα στάρια ήταν ακόμα στα χωράφια και άλλα στα αλώνια. Μικροί και μεγάλοι όλο το χωριό με γαϊδούρια, μουλάρια και άλογα ξεχύθηκε στα χωράφια και βοηθώντας ο ένας τον άλλο μαζεύαμε όλα τα σπαρτά. .Κάθε φορά που μας δινότανε η ευκαιρία προσπαθούσαμε να μάθουμε και την εξέλιξη του πολέμου. Αφού πέρασε ο καιρός και η κατάσταση άρχισε να εξομαλύνετε άρχισε και η επιστροφή των συγχωριανών μας στο χωριό. Σε αυτόν τον πόλεμο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή μάχης ο συγχωριανός μας και μετέπειτα γραμματέας του χωριού μας ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΡΡΑΣ του ΗΛΙΑ.